بر گوش جانم میرسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
.
.
.
فرشته ها از امشب صبوی غم می نوشن
دوباره اهل جنت پیرهن سیاه می پوشن
.
.
.
این همه پروانه بر دور ضریحت واقعا
بحث عشق است و غلامی جان من
.
.
.
بی حسین بن علی احساس پیری می کنم
نی که پیری بلکه احساس حقیری می کنم
گفت سائل از چه رو محکم به سینه می زنی؟
گفتم از آینه ی دل گردگیری می کنم
.
.
.
نکند باز کنی بار خودت از پشتم
وا نکن پیش خلائق دگر آقا مشتم
عشق تو گوهر پرقیمت اجداد من است
ارثیه بود رسیده به من از ده پشتم
جرم من خاطره های سفر کرب و بلاست
هست بر روی ضریحت اثر انگشتم
.
.
.
امـــشـــب مــــی خـــــوام بـــشـــیـــنــم از آرزوهــــام بــنــویـــســـم
بــــه نــــام خـــــــدا
کــربـــلا
تـــــمـــام . . .
